Home | Laagje voor laagje afpellen – Simone vertelt
Laagje voor laagje afpellen - Simone vertelt
Zij nam deel aan een groepsceremonie
Het werd tijd dat ik, net als een ui, laagje voor laagje van mij af ging gooien. Van een vriendin hoor ik van haar ervaring van haar magische reis tijdens een truffelceremonie. Haar verhaal raakt mij, want zou het wat voor mij zijn?
Ik loop al een tijd rond met een onrustig gevoel: “Wat houdt mij tegen om er helemaal te mogen zijn? Wie ben ik als alle laagjes die ik mezelf opleg mogen smelten, laagjes van nooit genoeg te doen, nooit genoeg te zijn en altijd meer te moeten doen? Het is een altijd vaag onrustig gevoel in mij, waar ik best meer rust in zou willen vinden/voelen.
Sjamanisme
“Sjamanisme” is mijn levensweg, heb hier drie jaar lang allerlei trainingen in gevolgd, ook gelezen over het gebruik van psychedelische middelen, maar nog nooit zelf gebruikt. Best wel spannend dus, maar als ik hoor dat het allemaal heel goed begeleid wordt, geef ik me op en lees alles wat er op de website van Truffelceremonie.com over de ceremonie te vinden is.
Ook dat het gebruik van truffels legitiem is en snellere en betere resultaten oplevert dan bv. jarenlange therapie, dat intrigeert mij. Niet op een langzame manier een laagje oplossen maar ineens de hele ui.
Dan komt het eerste laagje
Nog snel even plassen, want ik voel me al wat wiebelig, dan doe ik mijn lapje voor de ogen en ga op mijn rug op de matras liggen. Mijn gedachten gaan even naar mijn partner, ik kan hem heel goed voelen, hoeveel hij voor mij betekend, voel emotie, maar vooral dankbaarheid! Dan rol ik op mijn zij en begin al snel kleuren te zien, eerst vage draden, gekleurde rechte staafjes die allemaal vakjes worden, kleine vakjes, grotere vakjes. Kleuren in allerlei tinten die steeds duidelijker worden. Ik zie huizen en straten, ook allemaal weer in vakjes en verschillende kleuren, elk vakje heeft zijn eigen kleur en is omlijnt, één en al geometrie in allerlei kleuren, het “Akasha–veld???”
De donkere plekken onderzoeken
Dan is er de zin van Bart-Willem in mijn hoofd, “onderzoek ook de donkere plekken!” Ik rol opzij, voel dat mijn handen verstijven en verstrakken. Ik voel een ijzige kou. Mijn handen, vingers worden steenkoud en groeien uit tot lange witte puntige uitsteeksels die ook weer wit uitstralen. Ineens ben ik in gevecht met allemaal reptielen om me heen en rol alle kanten op, verstijf en maak sissende en nog meer rare geluiden. Daar gaat weer een laagje.
Ik voel ondertussen dat ik aan alle kanten word opgevangen met kussens door de fijne begeleiders.
Het volgende laagje wordt afgepeld
Van hieruit voel ik gevaar, ik moet oppassen/alert zijn! De eerste twee dagen van mijn leven was ik niet veilig, hierna kreeg niemand me aan het lachen, pas na een half jaar lukte het een tante van mij me aan het lachen te krijgen. Na dit gevecht wordt het rustiger in mij en wint mijn nieuwsgierigheid het weer.
Ik ga op ontdekkingstocht en verken voorzichtig de ruimte. De muziek is weer leidend, waardoor ik van de ene emotie in de andere emotie schiet. Mijn knuffeltje is mijn maatje, mijn houvast en speel er voortdurend mee in mijn vingers/handen. Ik gooi em weg, maar pak em ook weer. Hij is mijn nooit geboren kind, mijn ongeboren tweelingzus, mijn overleden zus.
Plassen
Dan moet ik plassen, sta op en wordt door Danielle opgevangen, leg mijn hoofd al klinkend/zingend onzeker op haar schouder en zij begeleid mij naar het toilet. Dit voelt als een avontuur op zich, want ik zit nog volop in mijn reis en ervaringen, al weet ik vaag wel waar ik ben. Als ik terug op mijn plek ben, gaat de reis gewoon weer verder.
Bridge over troubled water
Op het liedje van Simon en Garfunkel “Bridge over troubled water” hoor ik mijn buurman verdrietig snikken en zing onder de deken mee met het refrein van het liedje. Daarna lig ik nog een tijd na te genieten en uit te rusten onder mijn deken, ogen nog dicht en kom langzaam weer tot mezelf. Als ik overeind kom word ik welkom terug geheten.
Hier hoor ik dat ik een hele workout heb gedaan en in de meest vreemde houdingen heb gelegen en één en al beweging was! Ik bekijk mijn knuffeltje, heb het gevoel dat ie helemaal uit elkaar gescheurd moet zijn, vooral tijdens mijn gevecht met de reptielen, maar hij is nog helemaal heel en hoor dat ik heel goed voor hem gezorgd heb en hij niet uit mijn buurt is geweest!
Wat ik nog weer later ontdek is, dat er een bepaalde rem weg is en ik me vrijer/lichter voel.
Schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief
Onze nieuwsbrief wordt maximaal 8 keer per jaar verstuurd.
