Home | Spannend hoor, mijn eerste ceremonie
Spannend hoor, mijn eerste ceremonie
Om zo de drempels in mijn leven weg te nemen
Mijn eerste truffelceremonie vond ik heel spannend, een inkijkje voor iedereen die het overweegt….in de hoop drempels ermee weg te nemen.
Het was al vaker voorbijgekomen, de truffelceremonies. Toen het weer mijn pad kruiste, voelde ik dat de tijd daar was om het aan te gaan, hoe spannend ook.
Met een gevoel van spanning en angst voor het onbekende, voor wat komen ging, kwam ik die eerste dag binnen bij Bart-Willem. De vraag die me het meest bezig hield was ‘kan ik dit wel’. En ook was ik wat onzeker over hoe het zou voelen, wat het met me zou doen.
Ook praktische vragen als ‘hoe moet dat als ik naar het toilet moet’ hielden me bezig. Na de binnenkomst namen we plaats aan tafel en toen voelde ik al dat het goed was, dat alles oké zou zijn, hoe het ook zou lopen.
Ontvangst
De ontvangst en bejegening door Bart-Willem was fijn en prettig. Na het drinken van thee en cacao en wat uitleg, mocht ik mee naar een halletje om spiritueel gereinigd te worden voordat we de ruimte binnengingen waar de verdere ceremonie zou plaatsvinden.
Dit was prettig, in de hal was er kaarslicht en terwijl ik stevig ging staan, mijn voeten aardend op de vloer, zette ik de intentie voor die dag: ‘ik sta hier omdat ik goed voor mezelf wil zorgen, dit is mijn proces en ik laat komen wat er komt.”
Fijne vibe, maar wel spannend
Vervolgens gingen we de ruimte binnen en wow, wat een fijne vibe hing daar. Het voelde zacht en liefdevol, met zacht kaarslicht, een uitnodigend bed met veel kussens, en duidelijk was dat aan alles in de ruimte liefde en aandacht was besteed.
Ook heel prettig en geruststellend was dat er een toilet in de ruimte was. Ik kreeg uitleg over de symbolen die aan de wand hingen. Daarna mocht ik de truffels gaan malen met een vijzel. “wat zijn het er veel”, was mijn eerste gedachte. Bart-Willem stelde me gerust dat dit absoluut een veilige dosis was.
Zelf truffelthee maken
De truffels mocht ik in een thermoskan scheppen, en het eerste toiletmoment diende zich aan. Weer schoot er een gedachte door mijn hoofd: ‘als ik maar niet telkens hoef te plassen…”. Terwijl de psychedelische truffels in de thermoskan in heet water met citroen en gember tot thee werd getrokken, startten we met een geleide meditatie.
De onrust in me nam de overhand, ik voel ik op de stoel zat, ik weet niet wat er gaat komen, hoe ik zal reageren. Ik probeer te focussen op de ademhaling en wordt rustiger.
Focus op mijn ademhaling
Na de meditatie is het tijd om de truffelthee te gaan drinken. Beetje voor beetje vul ik mijn kopje, drink het leeg en vul weer aan. Het is een flinke hoeveelheid, zo voelt het. Als de thee op is ga ik weer naar het toilet, waarna ik ga liggen op het bed. En slaat het ongemak toe en neemt angst weer de overhand: ik weet dat het moet gaan werken en vindt het spannend wat me te wachten staat.
Ogen dicht, ogen open, brandend maagzuur, weerstand, spannend. Ik herinner mezelf aan de intentie die ik zette: ‘laat maar komen wat er komt’. Ik hou me vast aan de gedachte dat ook dit weer voorbij zal gaan en dat het vast goed komt. Focus op mijn ademhaling, denk ik nog. Terwijl ik lig, wordt ‘laat los en laat maar komen’ mij mantra voor dat moment.
Voel ik al wat? Spannend hoor…
Tegelijkertijd neemt de ratio het deels over en beheersen mijn gedachten me; “voel ik al wat? Spannend hoor… Waarom voel ik nog niks? Ik zie nog helemaal geen kleuren of patronen, klopt dit wel?”. Nadat ik tegen mezelf gezegd heb dat het oké is dat ik geen kleurpatronen zie en dat dit is waar ik nu ben, dat het goed is, hoe dan ook, wordt ik rustiger.
Het voelt dat ik krijg wat ik aan kan en meer niet, dat geeft vertrouwen. Vervolgens merk ik dat er iets verandert. De ruimte ziet er lichter uit als ik mijn ogen open heb. Alle sensaties trekken door mijn lijf. De muziek voert me mee, ik voel mijn lijf op het ritme van de muziek. Het bed onder me beweegt voor mijn gevoel op een prettige manier mee.
Mijn rechterkant voelt zwaar, warm, stromend. Links voelt koud, stil en rustig. Mijn rechterhand wordt gevoelsmatig van het bed getrokken, opent zich en trilt onophoudelijk. Ik ben me ervan bewust dat ik dit wil verklaren, analyseren en begrijpen met mijn gedachten; ‘wat betekent dit’. Tegelijkertijd wil ik juist dat denken loslaten.
Ik moet naar het toilet
Als ik naar het toilet moet, helpt Bart-Willem me opstaan en merk ik dat het prima gaat, waardoor ik me gerustgesteld voel, dit is zowaar ineens minder spannend. Weer liggend voelt de muziek intens. Soms open ik even mijn ogen, als ik de muur mooi warm verlicht zie, glimlach ik.
Opeens gaat de muziek kort uit en op dat moment voel ik dat er een overleden dierbare is die daar een rol in heeft, het zorgt weer voor een lach en een prettig gevoel. Op een ander moment voel ik de tranen lopen, zonder dat ik er een specifieke emotie bij voel. Wel voel ik een heel dun lijntje stromen naar mijn buik, waar een poeltje zit waar de tranen uit lijken te komen. Ik ben ondertussen alle besef van tijd kwijt.
De gedachte schiet door me heen dat ik kan vragen hoe lang het nog duurt, maar tegelijkertijd voel ik dat tijd er niet toe doet, dat ik vanzelf mijn proces wel loop. Er komen flarden van herinneringen uit het verleden, die ik net niet kan ‘pakken’. Ik zie beelden van kamers uit eerdere huizen, van voorwerpen uit mijn jeugd. Ik probeer te begrijpen wat deze herinneringen me willen zeggen maar ik weet het niet.
Wil je gratis het eBook over het Programma voor Transformatie downloaden?
Vul hier jouw gegevens in en download direct het eBook over het Programma voor Transformatie van Truffelceremonie.com
Richting het einde van de ceremonie
Langzamerhand voel ik dat de truffels uitwerken en ik doe mijn ogen open, om ze vervolgens toch nog even te sluiten, tot ik merk dat ik honger krijg. Ik voel dat het genoeg is geweest en ga tegen de kussens aan rechterop zitten. Van Bart-Willem krijg ik een plankje met verschillende dingen erop, fruit, chocolade, noten. Heerlijk.
Bart-Willem vraagt wat ik kwijt wil over mijn reis, maar ik heb even geen woorden om te antwoorden. Ik voel me verwonderd. Het is mij heel duidelijk dat dit nog maar het begin is van een verdere ontdekkingsreis, waarin truffels me verder kunnen helpen.
Napraten
Bij het napraten wordt duidelijk dat Bart-Willem dingen door heeft gekregen over mijn jeugd die kloppen, maar die ik nog niet kan plaatsen in wat ze me willen zeggen. Ik vertrouw erop dat dat nog wel komt. Als ik me er klaar voor voel, verlaat ik het bed en gaan we terug naar de andere ruimte.
Het voelt ‘heel goed en gek’ om weer in de buitenwereld te zijn. Een broodje en soepje smaken heerlijk en helpen me weer helemaal helder te voelen. De dagen erna voel ik na, met onrust en een vol hoofd, maar zeker met het vertrouwen en nieuwsgierigheid naar mijn verdere proces hierin.
Meerdere truffelreizen
Na deze eerste ceremonie, heb ik nog meerdere truffelreizen gemaakt bij Bart-Willem, allemaal even spannend. Daarin kon ik steeds meer loslaten, me eraan overgeven en werden er verschillende stukken aangeraakt. Omdat ik u wist wat er komen ging, verdwenen gedachten naar de achtergrond en kwam er ruimte voor gevoel.
Ik kreeg duidelijkere inzichten door, kwartjes vielen op hun plek en het voelde alsof ik stukje voor stukje werd afgepeld en geheeld. Echt waar, ik gun iedereen een spannende truffelreis. Mocht je twijfelen bedenk dan vooral dat je krijgt wat nodig is en wat je aankunt op dat moment.
Schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief
Onze nieuwsbrief wordt maximaal 8 keer per jaar verstuurd.
